Vandaag is de vijfde van de twee-wekelijkse rubriek: ‘Vrijwilligerswerk, ja natuurlijk’ on-line gegaan van getogen en betrokken Nieuwegeiner René Verbrugge. Eén van de pijlers waar non-profit organisaties op steunen zijn hun vrijwilligers. Hoewel veel Nieuwegeiners actief zijn als vrijwilliger blijkt het werven en houden van deze veelgevraagde groep toch een grote uitdaging. ‘Hoe dat het beste kan is geen intellectuele uitdaging, maar een praktische kunst die sommige organisaties heel goed kennen. We kunnen dus leren van de besten’ aldus René.
Eén van de grotere Nieuwegeinse vrijwilligers-organisaties is Proxima, terminale zorg. Dat trok René zijn aandacht. Want hij vermoedde een spanning tussen vrijwilliger zijn en terminale zorg. Daarom had hij een interview met coördinatoren van vrijwilligers bij Proxima; Stefanie Rutgers en Dineke Neeleman. Een duidelijk gesprek over de ambities en de modus operandi van Proxima.
Dineke Neeleman en Stefanie Rutgers
René: ‘Proxima is een twee poot organisatie. Enerzijds de Thuisondersteuning en anderzijds de hospice met 4 bedden.’
‘Het thuis strekt van Lopik tot Wijk bij Duurstede, dus Nieuwegein ligt in het midden daarvan. De terminale zorg kan zowel bij de zieke thuis verleend worden als in de Hospice. Medische zorg wordt door medici verleend, dus niet door de vrijwilligers van Proxima. Hun taken zijn vooral het ‘er zijn’, gesprekkspartner zijn, helpen bij persoonlijke verzorging en meer wat daarmee samenhangt. Er zijn meer vrijwilligers nodig.’
Proxima blijkt sterk te groeien. In 2026 zal het een groter hospice in gebruik nemen aan de Mondriaanlaan. Met uitbreiding van bedden van vier naar zes. In de tussentijd moet het aantal vrijwilligers meegroeien met de grotere zorg-capaciteit.
Naamsbekendheid opbouwen voor de hospice leek me nogal lastig. Dat blijkt echter niet het geval. Er zijn veel verwijzingen van huisartsen en wijkverpleging. Ook is er veel mond-tot-mond-reclame. Proxima voorziet dus duidelijk in een grote behoefte aan vrijwilligers in de terminale zorg zowel thuis als in de hospice.
Maar hoe passen de vrijwilligers hier nu in?
Soms helpt een advertentie bij de werving, maar ook hier is mond-tot-mond-communicatie succesvol. Voor een vrijwilliger kan starten bij Proxima is er een startgesprek over wensen en mogelijkheden. Een eerste reality-check. Dan is er een start-training,een diploma of certificaat is niet nodig. Dan begint het onder begeleiding opbouwen van ervaring in de zorg. Na een inwerk periode kan er zelfstandig gewerkt worden. Er is altijd iemand om (telefonisch) op terug te vallen en je verhaal kwijt te kunnen.
Motivatie van vrijwilligers komt vaak van het contact met de mensen die begeleid worden. En van de contacten onderling met collega-vrijwilligers en bijeenkomsten, waarin vrijwilligers ervaringen en adviezen uitwisselen. Het verloop is dan ook opvallend laag.
Financiéle beloningen en onkostenvergoedingen blijken bij werving en motivatie geen rol te spelen. Die faciliteiten zijn er wel maar vrijwilligers maken er nauwelijks gebruik van.
Conclusie?
Ook Proxima lukt het goed om vrijwilligers te vinden en behouden op basis van open communicatie en motivatie. Daarom kan het prima als voorbeeld voor andere non-profits werken. Een centrale rol hierin spelen de centrale coördinatoren.
Ken jij organisaties en/of vrijwilligers die succesvol zijn? Laat het René Verbrugge weten via zijn e-mailadres: r.w.verbrugge@casema.nl.
